HÜLYA KÜPÇÜOĞLU’nu anlatır mısınız?
Adapazarı doğumluyum. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Resim Bölümü mezunuyum. İstanbul Teknik Üniversitesi Görsel ve Çevresel Sanatlar Bölümü Yüksek Lisans Programını bitirdim. Ardından yine Mimar Sinan Üniversitesi’nde Sanatta Yeterlik Programı kazandım. Tez aşamasındayım. Zamansızlıktan bitiremiyorum bir türlü tezi. Umarım daha fazla uzatmadan diplomamı alabilirim.
Ortak bir yanımız var... Aynı Üniversitenin bölümünde yüksek lisansımızı gerçekleştirmişiz. Sadece ayrı dönmelerde...
Evet, İTÜ’nün Görsel ve Çevresel Sanatlar Bölümü çok iyi bir programdı. Keşke devam etseydi.
Son serginizden başlayalım... Renkler, dengeler, çıkış noktaları, ya da giriş noktaları... Bunun yanında konu önemli... Neden erkekler ama neden Yeşilçam erkekleri özellikle...
Son sergim ‘Yeşilçam’ın Erkekleri’ daha önceki resimlerime zıt bir şey yapmak istediğim için ortaya çıktı. Çünkü daha önceki çalışmalarımda hep kadın portreleri ağırlıktaydı ve bu sergimde de erkek figürlerini yapmak istedim. Genelde baktığımız zaman Yeşilçam’la ilgili sergilerde ya da resimlerde ağırlıkta hep kadın portreleri görürüz ama erkek portrelerine pek rastlamayız. Biraz bunu da düşündüm.
Süreç içine alınan resimler…
Resimler gerek ulaşabildiğim görseller üzerinden gerekse biraz da Yeşilçam içerisinde farklı rolleri canlandırmış karakterler üzerinden şekillendi…
Son yaptıklarınız ve yapacaklarınız...
‘Yeşilçam’ın Erkekleri’ adlı sergiyi Anatolia Film Festivali kapsamında Ankara’da Çankaya Çağdaş Sanat Merkezi’nde Ankara’lı izleyicilerle sunma hazırlıklarındayım. Kasım ayının 11’inde açılacak sergi. İstanbul’da gerçekleştirdiğim sergidekine göre farklı birkaç resim de görülebilecek. Bir film festivali içerisinde yer almak çok heyecanlı ve mutluluk verici.
Atölyenizi anlatır mısınız, lütfen... Atölyenizin anlamı, ifadesi, içinde barındırdıkları...
Kış aylarına girdiğimizi için ilk aklıma gelen şey şu sıralarda biraz da şikayet içeriyor ama kışın oldukça soğuk oluyor atölyem. Küçük bir yer ama tavanlar yüksek olduğu için ısıtamıyorum bir türlü. Ama tabii buradan ters bir anlam çıkmasın, en sevdiğim yer aynı zamanda. Tüm çalışmalarımı orada yapıyorum. Kendimi rahat hissettiğim ve kendime göre bir dünya kurduğum mekan. Kimi zaman bir resmin karşısında saatlerce düşündüğüm ya da araştırmalar yaptığım-yazılar yazdığım yer. Bana göre her sanatçının atölyesi onu ifade eden, anlatan şeylerle de dolu. Mesela benim atölyemin duvarlarında bol bol Yeşilçam fotoğrafları görebilirsiniz…
Yaratıcı sürecinizi anlatır mısınız?
Ben sürekli çalışan bir kişiyim. Devamlı resim yapmasam bile okumak, sergi gezmek ve başkalarının işleri üzerine düşünmek aynı zamanda beni ve sanatımı besleyen bir süreç. Sürekli çalıştığım için resmim yapma anlamında uzun aralar vermiyorum. Yani atölyeme geldiğinizde beni yeni başlamış olduğum veya devam etmekte olduğum resimleri görebilirsiniz.
Psikolojinin resimlerinizdeki yeri ve boyutunu anlatabilir misiniz, lütfen...
Çalışmalarımda ağırlıkta portre yaptığım için yaptığım kişinin psikolojisini yansıtmak önemli. Bazen küçük bir detayda fark edilmeyen ya da çok ön planda olan bir mimik portreyi birden bire değiştiriyor. Belki fırça darbeleriyle, jestlerle resim yapan birisi olsam daha rahat aşılabilir bazı şeyler ki biliyorsunuz ben portreyi lekelerle kuruyorum. Düz yüzey olarak boyadığım için kişiye has özellikleri ortaya çıkarmak her zaman kolay olmuyor. Kendi psikolojimin yansımasına gelirsek, bu aslında resimlerimde öncelikli bir şey değil. Ama biliyorsunuz geçen aylarda babamı kaybettim. Sonraki süreçte 3 ay boyunca elime fırça alamadım, resim yapamadım. Ve yapmam gereken bir kişisel sergi vardı. Nasıl çalışacaktım? Böyle büyük bir üzüntünün sonunda, o psikolojiyle tekrar adapte olmakta çok zorlandım. Kendimi zorlayarak resim yapmaya başladım tekrar çünkü az önce de söylediğim gibi önceden planlı bir sergim vardı. Oldukça fazla sayıda resmi bozdum, yapamadım. Boza boza, zorlanarak oluşan bir sergi idi aslında Eylül ayındaki ‘Yeşliçam’ın Erkekleri’ sergisi…
Renkler ve sizde bıraktığı izler…
Resimlerimde kullandığım renkler, daha çok bana o figürün ya da o film sahnesinin etkileri ile çıkıyor. Ama bu her şey demek değil, sonradan tamamiyle değiştirdiğim birçok resmim de var ki o zaman çağrışımlardan çok mantığı ön plana alarak yapıyorum.
Çok yönlülük, bakış açısı bağlamında anlatacaklarınız...
Çok yönlü bir sanatçıyım. Sergi de düzenliyorum, yazılar da yazıyorum, sanat dersleri de veriyorum. Bu benim seçimim. Yoğunluğu, koşturmacayı seviyorum. Hayat biçimim. Çalışmalarımın çok yönlülüğüne gelirsek, sergilerimde video ya da üç boyutlu işler de sunuyorum biliyorsunuz. Bu biraz da benim bir resmi üç boyutlu da düşünmeye çalışmamdan kaynaklanıyor. Videolarıma gelince zaten 2000’li yılların ilk yarısından itibaren yapmaya başlamıştım. Ve sergilerimle bağlantılı videolar yapmak, hem işlerime farklı bir açıdan, farklı bir malzemeyle bakmamı sağlıyor hem de kendi içinde sürekliliği beraberinde getiriyor.
İyimserlik, kötümserlik üzerine
Hayata ve sanata iyimser bir gözle bakıyorum. Hatta bazen fazla iyimser bile olabiliyorum. Bu durum beraberine sorunları da getirebiliyor. Fazla iyimser olduğumdan bazen zor durumlara düştüğüm oluyor. Hepimiz içimizde iyimserlik ve kötümserliği barındırıyoruz. Hangisini baskın halde yaşantınıza yansıttığınızla alakalı bir şey.
Çevreye bakışınız
Çevreye keşke bakabilsem. İstanbul’da bu yoğun koşturmaca içerisinde bazen kendimle bile ilgilenemiyorken, çevre ile ilgilenmek gerçekten hiç kolay değil. Ama elbette sorumluluklarım bilincindeyim ve şehir hayatı içerisinde belli şeylere dikkat etmeye çalışıyorum.
Eleştiri üzerine düşündükleriniz, Eleştirmenlere sözünüz...
Eleştirenlik Türkiye’de hala oturmamış bir alan. Ben bu alanda yer alan herkesi ciddiye alıyorum. Herkesin sanatı desteklemek, sanat adına bir şeyler yapmak, bir iz bırakmak için çalıştığını biliyorum. Herkes bir esere ya da sergiye yaklaşımı ve yazılarıyla birbirinden farklı. Olması gereken de bu zaten. O zaman neden birbirimizi sınıflandırmaya ya da küçümsemeye yönelik girişimlerde bulunuruz? Bunu bir türlü anlayamıyorum…
İncinme, içine dönme, dışa yönelme dönemleriniz…
Çoğu sanatçı gibi benim de içime döndüğüm zamanlar olmuştur. Yolunda gitmediğini düşündüğünüz, kendinizi sorguladığınız zamanlar ya da engellemelerle karşılaştığınız zamanlar… Ancak ben bu süreçlerde de, atölyem yokken de her zaman etkinliklerime daha yoğunlaşarak devam etmişimdir. Yani duygusal olarak içe kapansam bile, kendimi dışa yönelterek hem tepki göstermişimdir hem de bu şekilde aşmışımdır bu zorlukları…
Risk üzerine…
Hayat risklerle dolu. Ancak bunu artırmak ya da azaltmak sizin elinizde diye düşünüyorum. Mesela ben Türkiye’de her ne kadar son yıllarda piyasa hareketlenmiş olsa bile, riskli bir meslek seçtiğimi düşünüyorum. Çünkü oldukça zor ve sonuçlarını geç alacağınız bir alan.
Neden yazmak, çizmek susmak varken?
Genelde sustuğum için yazıyor ve çiziyorum… Bu benim konuşma biçimim.
***
Teşekkürler
|
